Pierwsza pisemna wzmianka o zamku pochodzi z 2 sierpnia 1297 r. kiedy to biskup ołomuniecki Dětřich z Hradca zawarł w obecności księcia opolskiego Bolesława porozumienie z księciem cieszyńskim Mieszkiem o granicy polsko-morawskiej. Uzgodniono, że obie strony postawią na swoich brzegach Ostrawicy słupy graniczne, które będą wyznaczać granicę także w przyszłości, w przypadku zmiany biegu rzeki.
W 1508 roku Jan Sedlnický z Choltic nabył zamek i całą okoliczną posiadłość, które kupił od Wacława Hřivnáča za 5330 węgierskie guldeny. W latach trzydziestych i czterdziestych XVI wieku Jan Sedlnický zlecił przebudowę zamku na renesansowy pałac. Do oryginalnych murów została dodana armatnia baszta, część pałacową rozbudowano o budynki mieszkalne i gospodarcze oraz wybudowano kaplicę pałacową i salę rycerską.
Pałac bardzo ucierpiał podczas wojny trzydziestoletniej - spustoszyli go Włosi, Duńczycy i Szwedzi. W latach 60-tych XVII wieku pałac został nawet przebudowany na fortecę wojskową przeciwko zagrożeniu ze strony tureckiej, ale ostatecznie twierdza nie była potrzebna.
W 1714 roku pałac i posiadłości kupił znany austriacki dowódca wojskowy i dyplomata hrabia Jindřich Vilém Wilczek (Heinrich von Wilczek ). W 1763 roku odkryto w Śląskiej Ostrawie węgiel, a w 1787 r. Hrabia František Josef Wilczek rozpoczął regularne wydobycie. Górnictwo szybko przyczyniło się do zniszczenia budynków pałacowych. Według zachowanej relacji z 1804 roku pałac był prawie opuszczony. W 1840 r. doszło do pożaru podwórza gospodarskiego, który przypuszczalnie uszkodził także pałac, określany już wówczas jako ruina z biurami i mieszkaniami. Miejsce oryginalnej sali zostało wykorzystane do rozbudowy browaru pałacowego. Podczas rozbiórki sali rycerskiej prawdopodobnie została odkryta piwnica z kamiennym stołem i ławkami, żelaznymi strzałami, mieczami itp.
W 1940 roku okolice zamku nawiedziła powódź. Do zniszczenia zamku przyczyniło się także bombardowanie lotnicze Ostrawy w 1944 roku. Bomby spadły w pobliżu pałacu i zniszczyły jego pozostałą część. Po wyzwoleniu w 1945 r. na mocy dekretów nacjonalizacyjnych państwo przejęło administrację pałacem i pozostały majątek rodziny Wilczków. Ruiny pałacu były własnością kopalni Trojice aż do 1958 roku, kiedy to pałac został przejęty przez Okręgowy Komitet Narodowy w Ostrawie. Wydobycie węgla pod pałacem trwało aż do początku lat sześćdziesiątych XX wieku. W rezultacie zamek zapadł się o 16 metrów.
W 1998 roku miasto Ostrawa skorzystało z prawa pierwokupu i nabyło zamek. Administrację powierzono firmie Ostravské výstavy (obecnie Černá louka). Po niezbędnej przebudowie zamek został udostępniony do zwiedzania w 2004 roku. Do dziś zachowały się tylko ruiny części pałacu zamkowego, niewielka część muru obronnego oraz renesansowa brama wjazdowa z wieżą. Z pałacu nie zachował się żaden budynek.
Po odbudowie Zamek Śląskoostrawski stał się jednym z najpopularniejszych miejsc turystycznych w Ostrawie. Na zamku i w jego otoczeniu odbywają się niezliczone wydarzenia kulturalne i towarzyskie, takie jak Majáles, Letni Festiwal Szekspirowski, Jazz Open i wiele innych. Dzięki położeniu na skrzyżowaniu popularnych ścieżek rowerowych zamek ma stać się poszukiwanym celem wycieczek, oferującym zwiedzającym nie tylko wypoczynek, ale także spojrzenie na historię Ostrawy na atrakcyjnych wystawach.
